Kisah Al Habib Munzir bin Fuad Al Musawa saat berkhidmat
kepada Habib Umar bin Hafidz....darul mustofa - tarim......
Saya dulu turut membersihkan rumah Guru saya, membantu
membawakan sandalnya, terus mendekati beliau agar jika beliau perlu sesuatu
saya adalah budaknya yang paling dekat yang siap diperintah,
terus saya menempel guru mulia saya sampai beliau masuk ke
rumahnya larut malam.
dan sebelum beliau keluar menuju shalat subuh di masjid,
saya sudah berdiri mematung didepan pintu beliau dengan penuh kerinduan, atau
sambil duduk, begitu beliau keluar saya segera menyalaminya dan menjadi
ajudannnya sampai masjid,
demikian yang paling sering saya lakukan, selepas orang orang
banyak berkumpul di kediaman beliau saya diam saja duduk tanpa hajat, masing
masing orang mengemukakan hajatnya dan minta doa, saya diam saja menatap beliau
sambil menikmati indahnya wajah beliau dan gerak gerik beliau.
Jika gelas air minum beliau mulai kosong saya maju
mengambilnya dan memenuhinya kembali kecuali jika beliau mengatakan cukup, saya
mundur lagi bagai ajudan yang siap menerima perintah.
maka suatu ketika beliau selesai dengan tamu-tamunya diwaktu
dhuha, saya ikut shalat dhuha dg lebih cepat dan segera duduk lagi dan masih
duduk dan beliau tahu bahwa saya tak akan bergeming sebelum beliau masuk rumah,
.
lalu beliau menoleh pada saya dengan senyum dan berkata : apa yang
sedang kau dambakan?, hamba menunduk, dan berkata : ridhomu tuan guru....
beliaupun mengangkat kedua tangannya kelangit dan menengadahkannya, lalu
tersenyum dan masuk,
hal seperti ini sering saya dapatkan. semacam mencuri
keridhoan beliau.
jika anda berhadapan dengan guru yang shalih, alim dan ahli
makrifah, mendalam dalam syariah, duduklah dengan hati yang dikosongkan dari segala
fikiran, duduklah seperti orang yg tidak punya apa apa, miskin dan faqir
dihadapan Raja yang dermawan yang sedang membagikan mutiara mutiara ilmu dhahir dan
batin.
maka dhahir dan batinmu akan diisi bagaikan bejana kosong
diisi air hingga penuh .
